سلامت نیوز: این روزها اگر حرفی از راههای مقابله با آلودگی هوا به میان بیاد، اولین راهکاری که به ذهنها میرسد، کاهش تردد خودروها در معابر شهر از طریق ایجاد محدودیتهای عبور و مرور یا طرح ترافیک یا مواردی چون توسعه شبکه حمل و نقل عمومی یا محدودیت در فعالیت کارخانههای صنعتی است؛ راهکارهایی که گرچه اگر به طور کامل اجرایی شود، تاثیر بسزایی در کاهش آلودگی خواهد داشت، اما نیاز به فرهنگسازی و گذر زمان و اعتبار مالی فراوان دارد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه فرهیختگان، در این میان اما راهکارهای دیگری هم وجود دارد که هرچند برخی از آنها تاثیر اندکی در کاهش آلودگی هوا دارد اما اجرایشان در مقیاس بزرگ میتواند راهگشای آلودگی هوا باشد. مواردی که برخی از آنها نیاز به سیاستگذاریهای کلان دارد، برخی نیازمند نظارتهای همهجانبه و بعضی نیازمند مشارکت تک تک شهروندان است.
مساحت شهرها بیشتر نشود
محمد رستگاری، معاون پایش آلودگی هوای محیطزیست تهران با اشاره به اینکه در کنترل آلودگی هوا در ابتدا باید منابع انتشار آلایندگی را شناخت و نسبت به کاهش آن اقدام کرد، میگوید: «اگرچه در کشور ما تلاشهای زیادی شده اما هنوز کار زیادی باقی مانده است.» منشا منابع آلودگی هوا تابع دو عامل اقلیم و منابع آلودهکننده مصنوعی است. عوامل اقلیمی نظیر وارونگی یا ناپایداری هوا از جمله مواردی است که نمیتوان در آنها تاثیرگذار بود. به گفته رستگاری آنچه میتواند توسط سازمانهای متولی مدیریت شود، کاهش میزان انتشار آلایندههایی است که از طریق منابع ساخته دست بشر تولید میشود. رستگاری میافزاید: «معضل اصلی شهرها بزرگ این است که بیش از توان ظرفیتی شهرها بارگذاری جمعیت و خدمت وجود دارد.» در شهری با مشخصات جغرافیایی تهران، برای خودپالایندگی هوا نیاز است که جمعیتی محدود در شهر ساکن باشد؛ نه اینکه هر سال شهر به لحاظ افقی و عمودی گسترش یابد. با گسترش شهر منابع آلاینده افزایش و در نتیجه کیفیت هوا کاهش مییابد.
کاهش بلندمرتبهسازی
البته رستگاری موارد دیگری را هم برای مقابله با آلودگی هوا پیشنهاد میکند که به گفته او میتواند در کاهش آلودگی هوا در مقیاس کوچک جغرافیایی موثر باشد. جلوگیری از ساختوساز بلندمرتبهها در مناطقی که در مسیر بادها قرار دارد از مواردی است که او اشاره میکند. او از تجربه دیگر کشورها در ساخت دیوارهای جذب مونوکسید گوگرد سخن میگوید که البته به اعتقاد او سهم ناچیزی در کاهش آلودگی هوا دارد.
پشتبام سبز
بر اساس پژوهشهای انجام شده، آلودگی هوا در نزدیکی فضاهای سبز به مراتب کمتر از دیگر بخشهای شهر است. همین موضوع باعث میشود گسترش فضای سبز و ایجاد فضاهایی که باید به ریه شهر تبدیل شوند، اهمیتی دوچندان پیدا کند.
پشتبام سبز طرحی است که اغلب کشورها به ویژه کشورهای اروپایی برای کاهش آلودگی هوا اجرایی کردهاند. رستگاری میگوید که این طرح در راستای گسترش فضای سبز شهرها است که بر اساس آن شهروندان پشتبام خانههای خود را به فضای سبز تبدیل میکنند. این طرح به صورت محدود دو سال پیش از سوی دانشکده محیطزیست واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی اجرا شد. مجید عباسپور، رئیس این دانشکده با اشاره به اهمیت عملیاتی کردن پشتبام سبز در ساختمانها گفته بود که این طرح میتواند تا 20 درصد در کاهش آلودگی هوا موثر باشد.
رعایت مبحث 19 مقررات ملی ساختمان
موضوع دیگری که میتواند در کاهش آلودگی هوای شهرها بزرگ تاثیرگذار باشد، رعایت استانداردهای بهرهبرداری و مصرف انرژی در ساختمانها است. موضوعی که در مبحث 19 مقررات ملی ساختمان به آن اشاره و اجرای آن از سوی دولت اجباری شده است. کارشناسان یکی از مزایای اجرای این مبحث را کاهش آلودگی ناشی از سیستمهای گرمایشی میدانند.
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است